Forum Weselne miasta Łodzi

[monika_zyga]

Opowiem wam moja historię, szukam pomocy wszędzie. Zaczęło się niecały rok temu, kiedy się do kogoś zbliżyłam. W tej chwili jestem z mężem od 9 lat, 3 lata po ślubie. Był okres że mi czegoś brakowało w związku, mój mąż nie jest wylewny w uczuciach, ma problemy z okazywaniem tego, że mu zależy, tego że byłam najważniejsza. Jego kolega okazał mi zainteresowanie, spotkaliśmy się parę razy przez dwa miesiące i było mi dobrze że ktoś mnie w końcu zauważył do momentu aż wylądowaliśmy w łóżku, wtedy się ocknęłam co zrobiłam. Nie powiedziałam mężowi, ale zmieniłam się, chciałam zrobić wszystko jak najlepiej dla związku, zaczął coś podejrzewać. Zaczął pytać i kilka razy okłamałam go prosto w oczy bo bałam się go stracić, ale widział to. W końcu nie wytrzymałam, przyznałam się. Mąż wcześniej mówił, że widzi że coś się dzieje, żebym powiedziała mu całą prawdę, że wszystko wybaczy ale szczerość jest najważniejsza. No i co… nie wybaczył.
Nie szukam tutaj krytyki, bo usłyszałam już jej wiele, wiem co zrobiłam, ale bardzo tego żałuje, bardzo go kocham i zrobiłabym wszystko żeby mi wybaczył. Nic nie jest usprawiedliwieniem dla mojego zachowania, ale to było tylko raz, nic nie znaczyło i nie chcę stracić męża. Próbowaliśmy przez chwile, powiedział że nie może na mnie patrzeć, że chce rozwodu. Czy jest jakakolwiek szansa że mi wybaczy, że jeszcze można to odbudować po zdradzie?

[Selene]

monika_zyga, nie mam powodów żeby Cię krytykować czy potępiać, bo sama wiesz co się stało najlepiej. I własne wyrzuty sumienia są dla Ciebie wystarczającą karą.
Czy jest dla was szansa? Jakaś zawsze jest, ale to zależy tylko od niego, musisz się uzbroić w bardzo dużo cierpliwości, samokrytyki i jeżeli naprawdę chcesz walczyć o ten związek to mu to pokaż. Ale musisz się liczyć z tym, że ma prawo powiedzieć, że nie chce z Tobą żadnego kontaktu i będziesz musiała się poddać.
Tutaj nie ma dobrych rad, pozostaje mi życzyć żeby się wszystko jakoś ułożyło. Szczególnie dla dziecka, bo po suwaczku widzę że jest, niestety ono zawsze najbardziej cierpi.

[monika_zyga]

Masz rację to co teraz przeżywam jest ogromną karą. Dziecka nie ma, suwaczek jest apropo aparatu na zębach. Dziecko miało być, jakiś czas temu o tym rozmawialiśmy, nawet się już kiedyś wypowiedziałam w temacie dla starających się.
Cały czas pokazuję jak mi zależy, że zrobię wszystko, mówię mu to, że może nie było idealnie ale to jest 9 lat wspólnego życia, kochaliśmy się i ja to przekreśliłam. I mówię że jeżeli ta miłość jeszcze istnieje to jest o co walczyć. Ale on nie chcę spróbować, nie chcę dać mi szansy, nie wiem co mam zrobić bo nie wyobrażam sobie życia bez niego.

[Karola5]

monika_zyga, a myśleliście o terapii dla par? nie wiem jak u was, ale często zdrada jest objawem tego, że w związku się źle dzieje, że potrzeby jednej z osób nie są zaspokajane. Nie chcę pisać że wina leży po obu stronach, ale gdyby w waszym związku było wszystko dobrze, to nie szukałabyś bliskości u kogoś innego. Mam nadzieję, że uda się wam pozbierać.

[monika_zyga]

zaproponowałam terapie, ale powiedział że nie chcę o tym rozmawiać z obcą osobą, że nie lubi mówić o uczuciach i nie zamierza tego od nowa przeżywać. Ja bym bardzo chciała spróbował i mówie że może chociaż jedno spotkanie, ale...
O tym czego mi brakowało też mówiłam, ale do niego nie dociera że też może być temu winny. Nie chce zwalić winy na niego, bo wiem że odwaliłam strasznie,

[Debussy]

monika_zyga, niestety ale zrobiłaś coś, czego niektórzy wybaczyć i zapomnieć nie potrafią. Możliwe, że Twój mąż też nie będzie umiał. Daj mu czas i zrób tak, jak postanowi. Jeśli jednak nie da Ci tej szansy, nie będzie umiał z Tobą po tym żyć - to daj mu odejść. Nie bierz na litość, nie zmuszaj, bo nic dobrego z tego nie będzie.

[martka]

[Debussy]

przecież monika napisała:

[Misiak87]

[paulinkaaMU]

[Karola5]

Dziewczyny, chyba nie o to chodzi, że oceniać postępowanie dziewczyny, tym bardziej że:

[paulinkaaMU]

[mimeczka]

monika_zyga podziwiam Cię, że postanowiłaś napisać o zdradzie na forum publicznym, ale z drugiej strony wygląda to trochę jakbyś chciała się sama ukarać. Wiadomo, że znajdą się osoby, które Cię jednoznacznie potępią, ale oceniać jest nałatwiej. Gorzej jak się samemu stanie w obliczu problemów i nagle pojawi się ktoś kto wydaje się wybawieniem. Ja oceniać nie zamierzam i powiem tylko, że w tej sytuacji według mnie potrzebny jest czas. Pomyśl, czy gdyby sytuacja była odwrotna to powiedziałabyś mężowi "no tak kochanie, trudno się mówi, co było to było, żyjmy dalej"? Nie sądze. Niestety teraz piłka jest po stronie Twojego męża i w tej sytuacji raczej ciężko będzie sytuację załagodzić. On musi sprawę przemyśleć, ale szansa, że zauważy jakąkolwiek winę po swojej stronie jest jak dla mnei mizerna.

[Kociadło]

Ja nie wiem co bym zrobiła gdyby..., i gdybać nie będę bo to bez sensu. Każdy jest inny, każdy zachowuje się inaczej. Co się stało to się nie odstanie, mąż ma prawo nie chcieć Cię więcej widzieć, ale myślę że mimo wszystkopowinnać jeszcze porozmawiać z mężem. Powinnaś poprosić męża o to żaby Cię wysłuchał tak do końca. I nie bać się że dowalisz mu bardziej tym że powiesz że to po części jego wina bo się oddaliliście. (oczywiście trzeba to ująć w odpowiednie słowa bo powiedzenie że wpadłam w ramiona innego bo ty byłeś chłodny raczej nie pomoże). Jednak myślę że jeśli powiesz mu jak się w tamtym okresie czułaś, czego Ci brakowało,co drażniło i trapiło, co dostałaś on innego, a co było ci tak potrzebne w tamtym okresie, że widzisz swój błąd - nie tylko zdradę ale i to że nie próbowałaś komunikować mężowi o rozterkach i potrzebach tudzież komunikowałaś ale ni było reakcji, powiedzieć jak się teraz czujesz i że zdajesz sobie sprawę z tego co się stało. Powinniście gdzieś wyjechać razem, z dala od miejsca w którym mieszkacie. Jeśli ten drugi jest gdzieś w pobliżu należałoby zrobić wszytko żeby się od niego odseparować - i męża i ciebie. I pozostaje też czas- czasem leczy on rany, czasem nie. Może ( jeśli jeszcze nie mieszkacie oddzielnie) powinniście pobyć oddzielnie. Może to pozwoli mężowi nabrać dystansu, ochłonąć.
Musisz się też naszykować na to że pomimo tego że zrobisz wszystko żeby mąż Ci wybaczył - on nie będzie umiał.
Trzymam za Ciebie kciuki i mam nadzieję że ta lekcja którą teraz dostajesz od życia jednak mimo wszystko zakończy się happy endem.

[kinix21]

monika_zyga, również podziwiam, że odważyłaś się tym z nami podzielić. myślę, że wszystko zależy od tego kiedy do tego doszło i kiedy mąż się dowiedział, bo po czymś takim każdy potrzebuje czasu na dojście do siebie, jedni więcej, inni mniej. Karola5, napisała bardzo sensowne słowa, nie ma co się zarzekać, że jak facet mnie zdradzi to:

[monika_zyga]

Próbuje, powiedziałam mu wszystko co mi leżało na sercu.
Dowiedział się dokładnie 10 czerwca po czym powiedział od razu żebym się wyprowadziła, że potrzebuje czasu. Więc tak zrobiłam. Zadzwonił po dwoch tygodniach, pogadaliśmy, postawił warunki i że mogę wrócić, tydzień było w miarę ok, zaproponowałam wyjazd, pojechaliśmy na 3 dni. Będąc tam stwierdził że nie potrafi na mnie normalnie spojrzeć. Może więcej czasu, a ja powiedziałam że nie będę się co chwile wyprowadzać i wracać i znowu słyszeć to samo, bo to nie ma sensu. Skoro chciał żebym wróciła to musi coś jeszcze czuć. Że teraz powinniśmy stawić czoła temu razem. Bo takto przy każdym moim powrocie będzie to samo. To on stwierdził że nie i że powinniśmy się rozejść. Że skoro mi było źle to tak będzie lepiej. Ale nie będzie lepiej, bo go kocham i widziałam naszą przyszłość, rodzinę i byłam strasznie głupia że to zaprzepaściłam

[misiao1983]

Pewnie ja zostanę teraz potępiona, ale wiesz co było Twoim błędem po tym jak zdradziłaś? to że się przyznałaś...trzeba było zamilknąć na wieki, skoro to jeden jedyny raz.
A teraz juz po ptokach i tak czy siak Twój mąż potrzebuje czasu, chociaż skoro

[misia-misia]

monika_zyga, widać potrzebuje czasu...

Ja cię nie potępiam. Sama wiesz co zrobiłaś. Sama musisz z tym żyć.
Sama kiedyś mówiłam, że zdrada oznacza koniec i kropka.
Ale powiem szczerze, tyle wspólnych lat i tak do końca nie wiem, co bym zrobiła. Szansa na to, żebym wybaczyła jest na chwilę obecną duża. Bo jak się kocha to nie za coś ale pomimo wszystko. I pewnie ciężko by mi było, ale starałabym się wybaczyć w imię tych wszystkich lat i tego, że kocham męża.
Łatwo się mówi - przekreślić tyle wspólnych lat małżeństwa. Ale to wcale takie łatwe nie jest.
Wiem jedno, ciężko po czymś takim zaufać osobie, która zdradziła. Dlatego daj mężowi czas. To jedyne co możesz teraz zrobić.
Trzymam za was kciuki.

[Aliana]

[szaraczarownica]

[ava]

[Misiak87]

No nie wiem dziewczyny, jakby Was facet zdradził i zarzekał się, że "to tylko raz", uwierzyłybyście że nigdy tego więcej nie zrobi? Serio serio?

[ava]

[misia-misia]

Misiak87, wszystko zależy od osoby, jak było kiedyś. Ja piszę konkretnie o sobie. Za dużo razem przeszliśmy, jesteśmy z trochę dłuższym stażem i na małżeństwo i życie patrzymy z innej perspektywy.
A człowiek jest tylko człowiekiem. I bynajmniej zdrady nie usprawiedliwiam. A to co piszę sa tylko moimi przemyśleniami.
A druga sprawa, przecież my nie mówimy o czymś takim: jest ok, partner zdradza, wybaczamy, żyjemy jak gdyby nic się nie stało.
Co innego wybaczenie a co innego zapomnienie. Podejrzewam, że gdyby mój mąż coś takiego odwalił, nie zapomnielibyśmy oboje.
Wiadomo, że żylibyśmy z podejrzeniami, bo nie da się przejść po czymś takim do porządku dziennego. Ale czy warto przekreślać tyle wspólnych chwil, przez jeden wyskok?
I myślę, że gdyby mąż monika_zyga wybaczył, na pewno by nie zapomniał.
I pewnie oboje zmagaliby się z tym piętnem.

[Sisska]

ile z was zostało zdradzonych??? ile was zdradziło????

mnie zdradzil facet, ale dowiedzialam sie o tym, jakies 3-4 mc jak juz nie bylismy razem (zostawil mnie, bo chcial wrocic do swojej ex i to z nia mnie zdradzil i to ona mi o tym powiedziala). bylam wsciekla, bo w tamtym okresie czulam, ze cos jest nie halo. to, ze dowiedzialam sie jak juz nie bylismy razem nie mialo znaczenia.
zarzekalam sie, ze zdrady nie wybacze. mielismy wspolnych znajomych w srodowisku bardzo zamknietym, w ktorym wszyscy sie znaja. widywalismy sie na imprezach, na festiwalach... przez dlugi okres czasu nie moglam na niego patrzec. udawalismy, ze sie nie znamy albo wrzucalismy na siebie.. nie pamietam jak dlugo to wszystko trwalo |(chyba ok 1 roku) do momentu, do ktorego oboje dojrzelismy.... usiedlismy we 2 na polu namiotowym, o wschodzie slonca gdy wszyscy spali ( ) i pogadalismy jak dwojka doroslych ludzi i wylalismy wszystkie zale z tamtego okresu, bo stwierdzilismy ze chcemy zakopac topor wojeny... bylo to pewnego rodzaju wybaczenie mu.... nawet znajomi byli w szoku, ze wkoncu sie dogadalismy.... gruba kreska odcielismy to co bylo i zaczelismy sie od nowa kumplowac.
jakby mi ktos powiedzial kiedys, ze bede wstanie cos takiego zrobic to bym w zyciu nie uwierzyla. (nadal siebie za to podziwiam )

tak wiec, uwazam, ze wybaczyc mozna, zapomniec nigdy. ale wszystko jest mozliwe, gdy kazda strona tego chce. no i nic na sile. maz na pewno potrzebuje teraz duzo czasu w samotnosci i spokoju. jest takie powiedzenie, ze jak kogos kochasz to pozwol odejsc. jak kocha to wroci sam.

jednak... sytuacja ta ( i jeszcze inna bardzo podobno z innym facetem) sprawila, ze obecnemu facetowi lubie przegladac telefon, choc i tak nigdy tam nic nie znajduje (tak tak, on o tym wie )


ktora pisala, ze bledem bylo, ze mu powiedzialas. ja uwazam, ze nie. bo sama chcialabym wiedziec o takiej sytuacji, nawet jakby zdarzylo sie tylko raz, bo nie lubie jak ktos cos przede mna ukrywa i robi ze mnie idiotke.


poza tym, przeciez kazda z nas lubi byc adorowana, doceniana, slyszec komplementy. jestem wstanie Cie zrozumiec, bo sama mialam kiedys podobna sytuacje (nie zdradzilam, ale zaczelam sie zastanawiam jakby to bylo gdyby....)

[monika_zyga]

[marthussia]

Czeka Was teraz bardzo trudny i ciężkim okres w życiu. Każde z Was musi zmierzyć się, z tym co los Wam zgotował, po swojemu. Jeśli mąż będzie potrzebował czasu to mu go daj, jeśli postanowi odejść to mu na to pozwól. Na siłę już niczego nie poprawisz.

[monika_zyga]

Chciałabym jeszcze spróbować wspólnej terapii, ale nie chcę się zgodzić. Czytałam dużo że to bardzo pomaga, no ale na siłę go nie zmuszę. Szkoda że nie chcę chociaż raz spróbować. Ale i tak się zastanawiam czy nie pójść samej, bo nie wiem czy sobie z tym poradzę. Ktoś z Was ma jakieś doświadczenia z psychologiem?

[Juska]

[Hatifnatka]

monika_zyga, przeczytałam cały wątek i strasznie mi przykro, że wplątałaś się w taką aferę.
nie będę Cię potępiać, bo sama już dość napisałaś.
trochę zgadzam się z Juska, tzn skoro widziałaś wspólną przyszłość - czemu zdradziłaś?
rzeczywiście powinniście gdzieś razem wyjechać i porządnie porozmawiać. a jeśli już to robiliście (w sensie wyjazd) to zróbcie to jeszcze raz.
bez szczerych rozmów to się nie uda, a wyprowadzka czy rozłąka nie rozwiąże sprawy. to tylko moje zdanie oczywiście.

[*Asiek]

Monika_zyga, może być tak, że naprawdę przysłowiowo "złamałaś mu serce" - i mogę uwierzyć, że mąż mimo, że wciąż coś do Ciebie czuje to nie będzie już chciał z Tobą żyć. Po prostu ilekroć spojrzy na Ciebie będzie mu się przypominać zdrada. Owszem, może się "przymusić" i będziecie razem tak na pół gwizdka, ale co to za życie...?
Nie naciskaj go, jeśli naprawdę będzie chciał odejść - pozwól mu...

[monika_zyga]

[Juska]

[Malena]

[anett.k]

Ja też Cie nie potępiam, ale widzę, że wiele osób rzuca kamieniami. Przykre to.

W życiu jest tak, że zawsze kij ma dwa końce. Trzeba chodzić na kompromisy i uczyć się drugiego człowieka. Czasem trzeba się nagiąć i zrobić coś dla kogoś. Mąż nie słuchał potrzeb i tez jest trochę winny. To oczywiście zdrady nie tłumaczy, ale kto z nas nie błądzi. Ja bym wybaczyła, dała drugą szansę, bo każdy zasługuje na drugą szansę. Szczególnie jak się kocha.

Niestety jakby Twój mąż nie zdecydował - nic na siłę ....zmusić go nie możesz, ale jeśli na prawdę go kochasz to życzę Wam jak najlepiej...a nauczkę już dostałaś. Oliwa sprawiedliwa.

I Malena ma rację, życie ma wiele barw, jest wiele odcieni szarości i wiele kolorów. Nic nie jest tylko czarne i białe i tylko dobre i złe.

[M_and_M]

dziewczyny napisały już chyba wszystko, co można w tej sprawie powiedzieć. Ja będę z całej siły ściskać kciuki, żeby ułożyło się najlepiej jak to tylko możliwe. Życzę Ci duzo siły i cierpliwości! Pewnie jeszcze niejedna łza przed Tobą i niejedna trudna chwila, ale mam nadzieję, że wszystko się wyprostuje

[Ambrozja]

[Sisska]

[*Asiek]

[Sisska]

Jak przesadzam to usun mojego posta

[misia-misia]

Sisska, większość dziewczyn własnie ujęła się za Moniką i wykazała daleko idąca wyrozumiałość. A ty wyskakujesz, że większość dziewczyn ją potępiło i "rzuciło kamieniem"... bez przesady, naprawdę...

[monika_zyga]

Naprawdę dziewczyny dziękuje za wsparcie i większość są to słowa, które dają mi nadzieję na dalsze życie. Wiem że zrobiłam źle i tak jak mówicie to co teraz przeżywam, to jak patrze jak on cierpi, wszystko co się dzieję jest dla mnie karą.
Nie potrafię przekreślić tych 9 lat i wierzę że on też, a czas wyleczy rany...

[koniczynka84]

monika_zyga, popieram słowa Ambrozja, ja rozumiem szczerość itd. ale mówienie o tym było niepotrzebne. Ja na przykład nigdy nie chciałabym o tym wiedzieć, bo po co, szczególnie gdyby to był jednorazowy wyskok?

Malena, napisała że "nic nie jest czarne ani białe". Szczególnie w przypadku zdrady... Ty czułaś się zaniedbana, on zaniedbywał Cię też z jakiegoś powodu... a teraz po prostu potrzeba czasu... Twój mąż czuje się zraniony i najbardziej ucierpiało jego męskie ego... a to potwornie trudno zrekonstruować... zastanów się co by było gdyby było odwrotnie. Potrafiłabyś mu wybaczyć mimo jego starań i "wrócić do tego co było" bez strachu na każdym kroku? Gdyby mój mąż mnie zdradził i się do tego przyznał NIGDY nie potrafiłabym mu zaufać i na każdym kroku widziałabym kłamstwo i zdradę... co z moim charakterem doprowadziłoby do istnej psychozy i rozpadu wszystkiego co z takim trudem budowaliśmy.

Życzę Ci, abyś znowu zaznała spokoju i szczęścia - cokolwiek się wydarzy i jakiekolwiek decyzje zostaną podjęte. Bądź silna!

[martinka]

monika_zyga - Nie ma mądrych odpowiedzi i rad żeby w pełni zrozumieć nawet gdyby było wszystko opowiedziane jak wyglądało wasze życie to nigdy nie będziemy czuć tych prawdziwych emocji i uczuć które Wam towarzyszyły w życiu czy to dobrych czy złych...więc rozważania mogą być tylko teoretyczne...zagubić się??? jesteśmy tylko ludźmi...gdybyś zdradziła i i buńczucznie twierdziła "tak to on sam pchnął mnie w ręce innego" to przekreślałoby wszystko. Nigdy nie wiemy kiedy i w jaki sposób życie uswiadamia nam wartość związków, osób które kochamy, przyjaźni, czasami jest to w najmniej oczekiwanym momencie w bardzo brutalnych i złych okolicznosciach ale najwazniejsze to zrozumieć co się stało, starać się dojść dlaczego, jesli wiesz że to co się stalo jest złem tzn ze sumienie pracuje normalnie i teraz zawalczyć o powrót...jeśli to prawdziwe uczucie to najważniejszą wartością dla męża nie będzie duma, miłosc to zrozumienie, kompromis, wielokrotnie przebaczenie...
Zyczę Ci cierpliwości, bądź dzielna nawet jeśli finał sprawy nie będzie po Twojej mysli

[tomcia]

monika_zyga, a czy oprócz stwierdzenia, że żałujesz i nie rozumiesz do końca czemu tak zrobiłaś zastanawiałaś się czy na pewno Twój mąż jest osobą z którą jesteś szczęśliwa? Może czas zmienił coś w Waszych relacjach, że tak postąpiłaś? Czy możesz w 100% twierdząco odpowiedzieć, że mąż jest osobą, która daje Ci szczęście? Czy wcześniej "mało wylewny" charakter męża nie przeszkadzał Ci? Czy on wiedział, że Ci to przeszkadza? Jeśli tak, to czy próbował nad sobą pracować? Wiem, że to co zaraz przeczytasz jest baardzo prozaiczne, ale takie niestety bywa życie: pamiętaj proszę, że jesteś jeszcze młoda, a życie masz jedno.

[dominik38]

Narzeczona kiedyś wsiadła do auta byłego chłopaka, wracała ze szkoły a on zaoferował podwózkę. Niby nic ale wiem jak była ubrana, spódniczka, obcasy te sprawy. I potem wyszło na jaw że się z nim kilka razy jeszcze widziała, ale nic nie było między nimi bo on miał i ma tez dziewczynę. Ale we mnie coś pękło. Okłamała mnie. Ale mówiła, że nie chciała mówić bo wiedziała jak zareaguje a to tylko znajomy. Starała i wszystko. A ja zrozumiałem, że nie mogę jej stracić mimo wszystko. Teraz jesteśmy ze sobą szczerzy we wszystkich sprawach.

usunięta reklama z podpisu. Dorotka_

[dzastab]

Monika_zyga, przede wszystkim, nie ma tego zlego co by na dobre nie wyszlo!

Po 1. podpisze sie pod wypowiedzia tomci, moze to jednak nie ten? albo juz nie ten? ja osobiscie nie wierze w 2 polowki pomaranczy i moze po prostu oboje jakis etap zakonczyliscie i juz sie nieuszczesliwiacie jak kiedys..

Po 2. podtrzymam stwierdzenie z poczatku : nic sie nie dzieje bez przyczyny!!! skoro dalas sie poniesc tym emocjom ktore zaporwadzily Cie do lozka innego to jest ku temu jakis powod!! (tylko wybor kochanka dosc niefortunny...nieznajmych trzeba brac )

po 3. ludzka rzecza jest bladzic! Mnie tez zdradzono, ale chyba nigdy do mnie to jakos realnie nie dotarlo!! w kazdym razie dalam sie udobruchac ale krotko potem z nim zerwalam i nigdy wiecej nie zobaczylam. Ja tez zdradzilam!! i choc zdaje sobie sprawe ze byl to czyn absolutnie okropny to poniekad nie zaluje!! Dalam sie poniesc euforii wyjazdu erazmusowego. poniewaz moj uwczesny chlopak byl moim pierwszym chyba chcialam sie wyszalec! i sie wyszalalam. Uswiadomilo mi to jak bardzo kochalam go i jak bardzo sie przywiazalam i mimo ze mial byc ojcem moich dzieci to zdalam sobie sprawe ze te wszystkie uczucia dominuje czas przeszly. Nigdy mu nie powiedzialam ze go zdradzilam ale domyslil sie. Odeszlam sama bo nie widzialam przyszlosci dla tego zwiazku po tym co zrobilam. Zakazany owoc byl slodki ale dosc ciezkostrawny

To zaprowadzilo mnie do mojego przyszlego meza od tamtej pory pokus najzwyczajniej w swiecie unikam...

[ Dodano: Pon Gru 23, 2013 7:07 pm ]
swoja droga jestem ciekawa jak sie sytuacja do dzis rozwinela??? trzymac jeszcze kciuki czy juz nie ?

[monika_zyga]

Dawno mnie tu nie było, dużo się działo...
Od wakacji mój mąż też nieźle narozrabiał (bo przecież nie byliśmy razem) później mimo wszystko pozwolił mi wrócic do domu i zaczeliśmy od nowa.
Dlaczego piszę akurat dzisiaj? Bo wczoraj się rozstaliśmy, to już nie miało prawa się udać, brak zaufania, wypaliło się wszystko coś nas łączyło, on otwarcie powiedział że chciał spróbować jeszcze raz, ale nie kocha i nie wybaczył.
Ja też dużo myślałam o tym czy warto i wczoraj pękło, zastanawiałam się czy kocham, a ktoś mi powiedział że jak się nad tym zastanawiam to znaczy że już dawno przestałam.
Więc przed nami jeszcze okres proby dogadania się, podziału i rozwodu...
Czas zacząć nowe życie...

[dzastab]

monika_zyga, no to trzymam kciuki za Ciebie!!! moze to wszystkim na dobre jednak wyjdzie!!?? tak jak mowilam.. nie ma tego zlego....
Zycze Ci zebyscie sie na spokojnie po ludzku i jak dorosli dogadali!!

[agulka1989]