Forum Weselne miasta Łodzi

[anuszkaa]

a ja w ogóle się nie stresowałam Podeszłam do tego na luzie i muszę przyznać, że aż sama się temu dziwię. Goście mówili, że widać było u mnie ten luz i brak stresu

[martula_87]

W dniu ślubu totalny luz i relaks
Większy stres towarzyszył mi podczas przygotowań.
Przysięgę wypowiedzieliśmy z uśmiechem na twarzy chodź bałam się ataku płaczu.
Myślę że to dzięki Michałowi bo był mega wyluzowany i rozbawiony.
Stres jedynie się odezwał w momencie w którym Michał do mnie przyjechał i jak zareaguje na mój widok a ja na jego.

[kasialenarczyk]

Zazdroszczę wam tego relaksu ja nie byłam tak zrelaksowana byłam mega zestresowana aż przestałam mówić przysięgę był mały stop masakra ale to już było ....

[sloneczkoo]

W kościele bez stresu.. podobno miałam inny głos podczas przysięgi ale na spokojnie z łezką (ze szczęścia) w oku mówiłam bez pomyłki

Stres to miałam ale z 4h przed ślubem..

[justine81]

Mój stres zakończył się tak z 2h przed ślubem, potem było już na spokojnie, zarówno podczas ceremonii jak i pierwszego tańca

[kakonka]

u mnie zero stresu miałam wrażenie, że idę na ślub kogoś innego
mąż troszkę bardziej, ale jak przyjechał do mnie to widać było, że odetchnął i później były żarty w samochodzie za to mama i teściowa- nerwy!!

[marciami]

Ja się bardzo stresowałam. Jak Kuba przyjechał po mnie, tzn. udawał, ze przyjechał, bop ubierał się w pokoju obok, to trochę mi było lepiej. W aucie już byłam totalnie roześmiana. Stres wrócił w kościele, gdy siedziałam przed ołtarzem. A później na weselu jeszcze jechaliśmy na adrenalinie Generalnie wspominam ten dzień jako baaaardzo stresujący, ale piękny.

[tomcia]

mnie w kościele stres minął jak siedzieliśmy przed ołtarzem i chyba w tym samym momencie przeszedł na M. Chyba zdał sobie sprawę, że za późno na ucieczkę;)
Ja swoją przysięgę powiedziałam z drobną przerwą (niektórzy myśleli, że śmiać mi się chciało, ale to był niespodziewany atak wzruszenia), natomiast mój niedoszły jeszcze wtedy mąż nie wypowiedział "miłość, szacunek i wierność małżeńską", a jedynie miłość i wierność! (czy "małżeńską, to nie wiemy-jeszcze nie mamy nagrania). Także moje małżeństwo obędzie się bez szacunku czyli jak to określił M-jak już będzie bił, to tak żeby nie było widać

[M4rcysi4]

tomcia padłam Doceń to, że będzie bił żeby nie było widać

[Verenica]

Ja z natury bardzo szybko się wzruszam. Już sama myśl o ślubie powodowała u mnie łzy w oczach, np oglądanie "Salonu Sukien Ślubnych" na TLC. Wszyscy się śmiali, że będę ryczeć jak bóbr. Ja zresztą też byłam o tym przekonana, że nawet kazałam mojemu P. zaopatrzyć się w chusteczki .
Jak P. po mnie przyjechał wraz z rodzicami to już się zaczęło. Ale w momencie błogosławieństwa to już było apogeum
W samochodzie byłam już wyluzowana. Ale w momencie kiedy Tato prowadził mnie do ołtarza i wszyscy na nas patrzyli znowu byłam bliska płaczu.
Jednak jak już usiadłam obok mojego przyszłego męża - wszystko minęło jak ręką odjął. Byłam opanowana, spokojna - normalnie jak bym była na haju. Zero stresu, nerwów, wzruszeń, łez. Sama byłam w szoku

[ava]

[tomcia]

ava, jesteśmy ewangelikami, taki też mieliśmy ślub i przysięgą różni się nieco od katolickiej. Co do szacunku, to jakaś jego część mieści się w miłości, więc liczę na to, że nie będzie tak źle:)

[oreska]

my się nie stresowaliśmy (no może tylko 1% w sumie nie wiem czy stresu czy takiego podniecenia ), cała msza mineła nam na uśmiechu, niektórzy goście myśleli że się smialismy bo się stresowaliśmy to już nawet cieszyć się na ślubie nie można w sumie nasz ślub był chyba pierwszym na którym para młoda była tak wyluzowana i uśmiechnieta cały czas (mówię o slubach na których byliśmy)

[Rusałka_Maja]

My byliśmy cały czas mega uśmiechnięci - wszyscy mówili, że widać było po nas tą ogromną miłość i szczęście w tym dniu i , że wyglądaliśmy przez to jakbyśmy się nie stresowali.. otóż ja stresowałam się niezmiernie i prawdę powiedziawszy nie mogę doczekać się filmu bo z ceremoni nie wiele co pamiętam pzrez te emocje

[Żuczek007]

Ja się odstresowałam w trakcie mszy, ale z samego wejścia do kościoła prawie nic nie pamiętam. Mój Luby sprawiał wrażenie strasznie skupionego, ale też mu w trakcie przeszło.

[Juska]

[Sisska]

w dniu slubu nie stresowalam sie w ogole, po prostu cieszylam sie dniem A. chyba sie stresowal, a przynajmniej sprawial takie wrazenie. w kosciele byl spiety i w ogole sie nie usmiechal za to ja - za rada foto - mialam non stop banana

[lovinlizard]

troche był przyjechaliśmy do kościoła osobno, nie widzieliśmy się wcześniej
nie byłam pewna czy Ł już jest czy mogę już wchodzić i czy ogólnie jest wszystko ok

[Skyler]

U nas też się podzieliliśmy ja zestresowana, Tomek przez cały dzień i wieczór z bananem na ustach

[Catylyn89]

Stres miałam, ale z jednego powodu. Tak mi zjechała podwiązka z nogi, że aż do przysięgi miałam ją do kolana. Później mi zleciała już do kostki i bałam się, że ją zgubię w drodze do stolika, gdzie podpisywaliśmy papiery. Ale dotrwała do czasu gdy wsiadłam do samochodu A tak to nie... Na przysiędze mi łezka poleciała ze wzruszenia i głos mi się załamał, ale poza tym luzik

[msmika]

U nas stress był tylko na pierwszym tańcu...a cała ceremonia przebiegła z uśmiechami...:)

[*Dorotka_]

Arek się stresował, bo pas smokingowy mu się odpiął
ja nie czułam stresu w ogóle, było mi tylko smutno, bo jak wchodziliśmy nie widziałam, dużej liczby naszych znajomych. A później się wszyscy odliczyli.

[karolina84]

A my się stresowaliśmy z pół roku przed a jak nadszedł dzień ślubu to już tylko troszkę-przed przysięgą,żeby się nie pomylić i przed pierwszym tańcem,gdy mamy szukały guziczków w morzu falbanek,żeby podpiąć tren

[ithanielle]

Nie stresowałam się, nie było na to czasu

[Selene]

Ja w samym kościele dopiero poczułam jakikolwiek stres, wcześniej w ogóle, wszystko poszło na luzie. Po odebraniu nagrania, zobaczyłam jak bardzo było po mnie widać ten stres aż ciężko oddychałam, nie myślałam że aż tak

[Smerfetkaa]

W moim przypadku stres zaczął się jakieś 6 godzin przed ślubem. Raczej były to nerwy związane z tym czy wszystko ogarniemy w porę. Kiedy wsiedliśmy do auta i jechaliśmy w stronę kościoła wszystko odpuściło... Jak wysiedliśmy cały czas się uśmiechałam:) W kościele miałam wrażenie, że jesteśmy tylko my i ksiądz.. Nie czułam w ogóle, żeby towarzyszyła nam jakaś "publiczność".
Strasznie mnie to zaskoczyło bo spodziewałam się wielkiego stresu (jestem strasznym nerwusem).

[Gomigo]

W ogóle się nie denerwowaliśmy... czuliśmy się tak jakbyśmy byli tylko my i pani urzędnik. Może trochę przed... najbardziej tym czy wszyscy się stawią, ale naprawdę trochę. Było wspaniale